Bebekliğin ilk dönemlerinde; uyku ve uyanıklık saatlerinde düzensizlikler görülebilir. Bebeğin zamanla uyku saatlerinin düzene girmesi beklenir. Daha sonraki dönemde diş çıkarma, beslenme düzensizlikleri, az emme uykudan uyanmaya neden olabilir. Anne-çocuk ilişkisinin gerginliği de bebeğin uyku düzeninin bozulmasına neden olabilir.

Büyüdükçe yatağa girmede isteksizlik, ağlama, oyuncaklarıyla oynamak isteme, hareketliliğe yönelme, sıkıntı, korku, anne-babayla yatma isteği gibi durumlar çocuğun uyumamak için yarattığı sorunlardır.

Annenin çocuğun uyku konusuyla titizce ilgilenmesi, geç yattığından, az uyuduğundan şikayetçi olması, uyuması için suni, abartılmış davranışlara girmesi çocuktaki duygusal gerginliği artırarak uykuya yönelmesini geciktirebilir. Aşırı hareketli çocukların uykuları da çoğunlukla huzursuzdur.

Uyanıklık halinden uykuya geçişte çocuğun güven hissi kazanmış olması önemli bir faktördür. Bu ise ilk 1 yaş içinde  olumlu anne-baba-çocuk ilişkisiyle sağlanabilir.

Uyku sorunu olan çocuklara uyuması için baskı yapılmamalı, zorlanmamalı ve korkutulmamalıdır. Çocuğun bir an evvel uyuması için sabırsız davranmak yerine sevgi, özen ve sabırla yaklaşılmalıdır. Çocuğun odasında gece lambasının olması, koridorun ışığının yanık olması, çocuğun ve anne-babanın odalarının kapılarının açık olması, anne ve babanın dönüşümlü olarak çocuk uyuyana kadar yanında oturarak ya da uzanarak onunla sohbet etmesi/masal anlatması uykuya dalmasını kolaylaştıracak seramonilerdir.