3-6 Yaş döneminde çocuklar konuşurken,kelimeleri yada cümleleri tekrarlayabilir, konuşmanın normal akışı kesintiye uğrayabilir.Gelişimin bu aşamasında tekrarlar ve kesintiler normaldir.

Konuşmanın ritminin, akışının kesintiye uğraması, tekrarlar, uzatmalar, duraklamalarla bozulması alışkanlık haline geldiğinde ritim bozukluğu ortaya çıkar.

Kekemeliğin başlangıç döneminde, konuşmada görülen belirtiler konuşmanın yalnızca sesine ilişkindir ve çocuk bu durumun farkında değildir.Ancak dinleyen pek çok kişi tarafından,çoğu zaman “ ne konuşulduğu “ değil “nasıl konuşulduğu” dikkati çeker.Bu durum, çocuğun durumu fark etmesine neden olur.Böylece Çocuktaki konuşma güçlüğüne, korku ve endişe de eşlik eder; konuşma, çocuğu zorlayan bir savaşa dönüşür.

Artık bu dönemde konuşmanın akışının kesintiye uğraması yanında, konuşma sırasında yüz, el, kol ve vücut hareketleri de ortaya çıkar.

Kekemeliğin nedenleri konusunda günümüzde ileri sürülen görüşler çeşitlidir.

Bazı uzmanlar yapısal bir bozukluk olduğunu düşünürken, bazıları öğrenilmiş bir davranış olduğunu,bazıları ise kişilik bozukluğu olduğunu savunmaktadır.

En yaygın olarak, kekemeliğin tek bir nedene bağlı olmadığı görüşü ön plandadır.

Kekemeliğin ortaya çıkışına; korkular, kardeş kıskançlığı,bir yakının kaybı, baskı ve şiddete maruz kalma,  anne -baba geçimsizliği veya ayrılığı, deprem vb. gibi travmatik yaşantılar neden olabilir.

Bireysel terapi yöntemleri, başarılı sonuçlar verebilmekte , ancak yaşamın belli dönemlerinde kekemeliğin tekrarlaması söz konusu olabilmektedir.