Toplum tarafından belirlenen üvey anne imajı, üvey annenin psikolojisini de etkilemektedir. Bu imajı değiştirme sürecinde pek çok kararsızlıklar yaşayabilir. Üvey annenin olumsuz tepkisi daha olumsuz, olumlu tepkisi de sahte olarak görülebilir. Çocuğun onaylamadığı bir davranışı görmezden gelmek, kendine yapılan saygısızlığı koşulsuz kabullenmek, babayla olan keyfi ya da keyifsizliği gizlemeyi istemek, çocuğa onu kabul etmesi için maddi hediyeler almak, aşırı özverili davranmak gibi davranışlara girebilirler. Bu psikoloji kendini anne rolü oynamaya mecbur hissetme, eşiyle çocuk arasında dengeler kurma çabası, yeni birlikteliğinde hata yapmama isteği, iyi olanı koruma adına daha çok çaba sarf etme ve sorumluluk almadır. 

Üvey anne psikolojisine benzer duygu ve davranışlar üvey baba içinde geçerlidir. Babanın velayeti annede olan çocuğu varsa, yeterince görüp ilgilenemediği için vicdan azabı ve eksiklik gibi duygular hissedebilir. Bazen bu duyguların yoğunluğundan çocuğu yokmuş gibi davranma, maddi manevi sorumluluk almama, hiç ilgilenmeme gibi davranışlar gösterebilir. Çocuğuyla kuramadığı ilişkiyi üvey çocuğunda telafi etme yoluna gidebilir. Kendi çocuğu yoksa ve eşinin çocuğuna üvey baba olduysa, hiç yaşamadığı, tanımadığı duyguların sorumluluğunu hissedebilir. Babalık annelik gibi içgüdüsel değildir. Üvey babaların işi biraz daha zordur. Üvey baba çocukları sevip onlara ebeveynlik yapmayı isteyebileceği gibi, onlardan sorumlu olmadığını da düşünebilir.